Bir ekranproof ile, sonraki baskının baskı ekranı da simüle edilir. Özellikle, olası bir ayna veya baskı ekranının neden olduğu diğer bozucu etkiler önceden görülebilir.
İki farklı varyant mümkündür. İlk olarak, RIP'de baskı kalıplarının üretimi için rasterleştirilen ve kısmen uygulanan 1-bit veri, proofs yazılımına geri beslenir, burada yeniden birleştirilir ve ardından prova edilir. Öte yandan, bazı prova sistemleri önceden ayrılmış 1 bitlik verileri kullanmadan da baskı ekranlarını simüle edebilir. Bu durumda, tram açısı, tram noktası ve tram cetveli prova sisteminde belirtilir ve sistem daha sonra baskı tramını simüle eder.
Kodak Approval sistemi gibi prova sistemleri yarı ton prova için idealdir. Yüksek çözünürlükleri sayesinde baskı ekranlarını son derece iyi simüle edebilirler ve daha yaygın olan inkjet sistemlerinden çok daha üstündürler. Ancak, yüksek satın alma ve sarf malzemesi maliyetleri nedeniyle, ABD dışında hiçbir zaman gerçekten tutmadılar.
Özellikle son yıllarda, yarım ton provalar prova uygulamasında çok daha nadir hale geldi ve artık çoğunlukla sadece bir matbaa içindeki provalar için kullanılıyor. Günümüzde hizmet sağlayıcılar, Kodak Approval gibi sistemlere kıyasla çok daha geniş renk alanlarına sahip oldukları ve prova maliyetleri 90%'ye kadar daha düşük olduğu için çoğunlukla şablonsuz inkjet provalara güvenmektedir. Daha yüksek modern baskı şablonları ve hybrid şablonlar ve frekans modülasyonlu şablonlar gibi diğer şablon yöntemleri de 10 yıl öncesinin baskı koşullarına kıyasla harelenme etkisi riskini belirgin şekilde azaltmıştır. Günümüzde, yarım tonların simülasyonundan ziyade provaların renk doğruluğuna ve özel renklerin çoğaltılmasına odaklanılmaktadır.
