Proeven in de drukkerijsector verwijzen naar de kleurnauwkeurige en wettelijk bindende simulatie van een drukresultaat voor controledoeleinden. De norm die verantwoordelijk is voor proefdrukken is ISO 12647-7:2016, d.w.z. de huidige revisie uit 2016.
Proeven worden gebruikt om te simuleren hoe het uiteindelijke drukresultaat eruit zal zien, zodat mogelijke fouten in een vroeg stadium herkend kunnen worden. Dit voorkomt dat fouten pas na het drukken ontdekt worden, omdat correcties dan duurder zijn.
Proefdrukken (correct: contractproefdrukken of contractproefdrukken) zijn een ISO-gecertificeerd testmedium voor de grafische industrie. Proefdrukken simuleren de kleur van een offsetdruk of diepdruk in kleur en wettelijk bindend binnen de nauwe toleranties van ISO 12647-7. Tegenwoordig worden ze bijna uitsluitend berekend met een RIP en vervolgens geproduceerd met inkjetprinters op gecertificeerd papier voor proefdrukken.
De gegevens voor de proefdrukken worden omgezet in scheidingen en vervolgens weer samengevoegd tot een composietafbeelding om overdrukken en trapping correct te simuleren. De gegevens worden dan als een nieuw gegenereerde composiet overgebracht naar een inkjetprinter, meestal met meer dan 8 kleuren, die de gegevens afdrukt. Naast de afdrukgegevens moeten proefdrukken ook een UGRA/Fogra media wig hebben om kleurnauwkeurig en wettelijk bindend te zijn. Dankzij de gestandaardiseerde wig kan de drukkerij proefdrukken op juistheid controleren. Aangezien veel drukkerijen deze meettechnologie niet bij de hand hebben, worden de proefdrukken vaak direct voorzien van een testrapport dat de juistheid van de gemeten waarden van de mediawig direct op de proefdrukken weergeeft.
Eerdere processen zoals chromalin enz. zijn tegenwoordig niet meer op de markt.
Naast de term "drukproeven" worden ook termen als kleur drukproeven of digitale drukproeven vaak gebruikt.
Naast de hoogste standaard voor contractproeven, afgekort "proefdrukken" (ISO 12647-7), definieert ISO 12647 ook de term "validation prints" (ISO 12647-8) definiert. De validatieprint wordt gekenmerkt door het feit dat deze minder nauwkeurig is qua kleur, maar kan ook op laserprinters worden geproduceerd. Vergeleken met contractproeven accepteert het echter aanzienlijk grotere kleurafwijkingen en is het alleen wettelijk bindend na voorafgaand overleg. Echte "proefdrukken", d.w.z. echte contractproefdrukken volgens ISO 12647-7, zijn momenteel niet alleen verreweg de beste variant wat kleur betreft, maar ook de enige wettelijk bindende proefdrukken.
Meer informatie:
http://de.wikipedia.org/wiki/Proof_(Druck)
